تنها روزنۀ امیدی است که هیچگاه بسته نمی شود . . .

تنها کسیست که با دهان بسته هم می توان صدایش کرد . . .

با پای شکسته هم می توان سراغش رفت . . .

با چشمانی نابینا هم می توان او را دید . . .

تنها خریدار دلهای شکسته است . . .

تنها کسیست که وقتی همه رفتند ، می ماند . . .

وقتی همه پشت کردند ، آغوش می گشاید . . .

وقتی همه تنهایت گذاشتند ، محرمت می شود . . .

و تنها سلطانیست که وجودش با بخشیدن آرام می گیرد نه با تنبیه . . .