خدایا من را ببخش که همیشه برای همه چیز و همه کس به اندازهی کافی وقت دارم؛ جز برای نماز خواندن و با تو بودن…
خدایا من را ببخش اگر یه وقتایی فکر میکنم وظیفهات هست که همه چیز رو بهم بدی و یه جورایی همیشه ازت طلبکارم…
خدایا من را ببخش اگر بابت اون چیزهایی که بهم ندادی اون جور که باید شکرت رو به جا نمی آرم…
خدایا من را ببخش که همیشه تو ناخوشیها یادم میافته که یه خدایی هم دارم…
خدایا من را ببخش که همیشه تو نمازم همه جا هستم الا در نماز…
خدایا من را ببخش كه یك وقتهایی به خاطر نماز هیچ و پوچ و بی روحی که میخوانم فکر میکنم لایق بهترینها هستم.
خدایا من را ببخش که ساعتهای متوالی را با دیگران میگذرانم، ولی موقع نماز خواندن از همهی مستحبات فاکتور میگیرم…
خدایا من را ببخش که به تو اعتراض میکنم وقتهایی که دستم را با مهربانی میگیری و از پرتگاه نجاتم میدهی…
خدایا من را ببخش اگر همیشه به فکر رضای همهی هیچها هستم؛ ولی به فکر رضای تو که همه هستی نیستم…
خدایا من را ببخش که فکر کردن به هیچها، غبار بر دلم نشانده تا نتوانم تو را بشناسم…
خدایا من را ببخش اگر یك وقتهایی یادم میرود که تو خدایی و من بندهات..
فرم در حال بارگذاری ...